Urban explorer geworden zonder het te weten.

Een aantal jaar geleden ging ik met een groepje fotografen maandelijks op pad. We leverden om de beurt een bestemming aan.
Hierdoor werden we geprikkeld om eens wat anders te fotograferen dan wat je eigenlijk gewend bent. Op een gegeven moment komt iemand met het idee om een verlaten mijncomplex in België te gaan bezoeken.

Voor ons alle vier een nieuwe en onbekende tak van sport, maar aangezien we allemaal avontuurlijk van aard zijn besluiten we de stoute schoenen aan te trekken. We hadden geen idee wat we moesten verwachten en of we überhaupt binnen zouden kunnen komen, dus we hebben op internet geprobeerd om informatie te zoeken.  Dat was in 2013 wat anders dan nu, dus veel meer dan wat foto’s van andere fotografen konden we niet vinden.

Op een koude zaterdagochtend rijden we er vol goede moed naartoe. We zijn onder de indruk van de grootte van het immense complex en de hekken die er omheen staan zien er niet bepaald uitnodigend uit. De moed zakt ons een beetje in de schoenen.

Na een inspectieronde aan de buitenkant vinden we een open deur ergens in een steegje. We zijn binnen! En nu? Afspraken gemaakt om elkaar in de gaten te houden en niet solo te gaan ronddwalen. Je weet tenslotte nooit of er nog andere mensen binnen zijn en of de vloeren en trappen veilig zijn.

We splitsen op en gaan in groepjes van twee van start. Het complex is te groot om het eerst helemaal uit te kammen voor de mooiste delen, iets wat we tegenwoordig wel doen als dat mogelijk is..Zo weet je of er geen andere bezoekers binnen zijn en je ziet meteen de mooiste plekken die je later wilt fotograferen.

Ik word steeds enthousiaster, want wat ik zie is echt zo ongelooflijk mooi. In de kleedruimtes hangt nog werkkleding van de mijnwerkers en ook de werkschoenen liggen er nog. In het kantoorgedeelte staat een bureau en een kluis en de prikkaarten staan nog in de rekken. Ter bescherming van de mijnwerkers werden er maskers gebruikt. Ook die zijn er nog, in genummerde rekken. 

In één van de ruimtes vind ik de logboeken waarin de mijnlampregistratie is opgeslagen.Het mijncomplex is in 1973 gesloten en alles is er achter gelaten. Door alle spullen die er nog liggen raak ik betoverd terwijl ik daar rondloop. Het is alsof er ieder moment mijnwerkers binnen kunnen lopen.

Na een paar uur zijn we een paar honderd foto’s rijker en gaan we naar huis. Maar het gevoel wat ik had laat me niet los. Ik probeer dat gevoel vast te houden met mijn foto’s. Maar ik heb lang niet alles gezien en eigenlijk wil ik er gewoon terug. Daar komt echter niets van. Mijn fotomaatjes hebben niet hetzelfde gevoel als ik en vinden het fijner om steeds wat nieuws te ontdekken.

Ik ging op  zoek naar een vast maatje om vaker dit soort locaties te gaan bezoeken. Want dit zijn geen locaties die je alleen moet gaan fotograferen. Tijdens mijn zoektocht  kom ik erachter dat er een hele groep mensen is die verlaten gebouwen bezoeken en fotograferen; Urban Explorers worden ze genoemd.  Ik ben dus een Urban Explorer geworden zonder het te weten.

Via een fotogroep op Facebook leer ik een vrouw kennen met dezelfde interesse als ik. Zij kent echter via via wél een ervaren urbexer en we zoeken contact met hem. Het is een man die al een jaar of anderhalf urbexlocaties bezoekt. Het klikt en we besluiten met drieën op pad te gaan. We kiezen samen een aantal bestemmingen voor die eerste ‘urbexdag’. Wij hebben vervoer, hij heeft de connecties en adressen. Zo werkt dat.

Dat was in het voorjaar van 2016. Sindsdien ga ik regelmatig op pad, bijna altijd met dezelfde vriendin die de passie voor vergane glorie deelt. We letten op elkaar, zorgen voor elkaar als er wat zou gebeuren en we leren van elkaar.

De eerste twee voorwaarden zijn een must bij urban exploring. Dat laatste, het leren van elkaar is iets wat je er gratis bij krijgt. Inmiddels is het mijncomplex grotendeels gesloopt. Een deel van het gebouw is industrieel erfgoed geworden en blijft behouden.

Een bouwkundig pronkstuk in een gemeente waar, door de sluiting van de mijn in 1973 veel armoede en leegstand is ontstaan. Een stukje diepgewortelde geschiedenis in die regio.