Interview hondenfotografie pro: Elke Vogelsang

INTERVIEW MET EEN PRO IN HONDENFOTOGRAFIE: ELKE VOGELSANG

Zoals jullie lazen in dit eerdere blog ben ik me, sinds ik een pup heb, aan het verdiepen in hondenfotografie. Op zoek naar inspiratie werd ik getipt over Elke Vogelsang. Wauw. Dit is next level hondenfotografie! Haar foto’s heb je misschien al eens gezien, bijvoorbeeld op de cover van het tijdschrift Zoom. In dit interview vroeg ik naar haar verhaal en haar beste hondenfotografie tips.

Hoe is jouw liefde voor hondenfotografie ontstaan?

Al voordat mijn man een hersenbloeding kreeg, had ik me voorgenomen om een-foto-per-dag-project te gaan doen om beter te worden als hobbyfotograaf. Ondanks dat mijn man ziek werd ben ik ermee gestart. Het hielp om een beetje normaliteit te handhaven en bovendien diende het als dagboek voor mijn man die toen in een kunstmatige coma verkeerde en vervolgens gedurende enkele weken een kortetermijngeheugen had.

Gelukkig kwam alles goed. Mijn man werd weer beter maar de fotografie bleef als creatieve uitlaatklep en middel tegen stress. De foto’s liet ik zien op mijn Instagram account. Mijn honden waren vaak het onderwerp en steeds vaker vroegen mensen of ik ook hun hond eens wilde fotograferen.

In 2011 (1,5 jaar na de start van het project) trok ik de stoute schoenen aan en schreef ik me in als bedrijf. Vandaag de dag werk ik fulltime als commercieel- en tijdschriftfotograaf met huisdieren- en hondenfotografie als specialisme.

Stel je eigen honden eens voor?

Ik heb drie Spaanse honden van gemengde rassen. Noodles (12 jaar) Scout (10 jaar) en Loli (7 jaar). Het zijn niet alleen geliefde familieleden maar ook mijn favoriete modellen en de sterren van mijn portfolio. Omdat ik zorg dat mijn hobby niet alleen leuk is voor mij maar ook voor hen, zijn ze net als ik, erg enthousiast over hondenfotografie.

Hoe ziet een studio voor hondenfotografie eruit?

Mijn studio is heel eenvoudig ingericht. Ik heb momenteel het geluk om te doen waar ik van houd en de luxe dat ik alleen opdrachten hoef te accepteren die ik leuk vind. Ik doe het dus nooit alleen voor het geld. Daarom houd ik ook alles zo eenvoudig en goedkoop mogelijk.

De studio is een verbouwde kamer in mijn huis, ongeveer slechts 28 vierkante meter. Er hangen papierrollen aan de muur in verschillende kleuren. Voor de honden heb ik een klein voetstuk van ongeveer een vierkante meter.

Ik zet ze erop om de hond in een betere positie te krijgen. Het houdt ze trouwens ook een beetje op hun plek. Verder is alles zo ontworpen dat de honden ook gewoon eens wat levendiger kunnen zijn.

De hoofdflitser hangt bijvoorbeeld aan het plafond, zodat hij niet kan omvallen. Vaak gebruik ik alleen een flitser en zijdelings van de hond nog twee reflectieschermen. Ik wil ervoor zorgen dat de honden zich zo comfortabel mogelijk voelen.

Wat zijn jouw beste hondenfotografie tips?

Bij dierenfotografie moet je niet alleen weten hoe je met je camera en het licht moet omgaan, maar ook verstand hebben van de omgang met dieren. Empathie en geduld zijn belangrijker dan welke uitrusting dan ook. Elk dier heeft zijn eigen karakter en elk individu heeft een andere motivatie nodig.

Ik heb al veel verschillende honden leren kennen tijdens opdrachten. Maar ik heb ook waardevolle ervaringen opgedaan in het plaatselijke dierenasiel en andere dierenwelzijnsorganisaties. Ik hielp ze door bemiddelingsfoto’s te maken van hun protegés, iets wat ik nog altijd doe. Er zijn daar altijd modellen die me uitdagen.

Zo is er het de angstige dierenbescherming-windhond of de hyperactieve terriër, de serene, moeilijk te motiveren Molosser of de dove en blinde senior. Dat maakt het vak ook zo interessant en veelzijdig.

Om geïnteresseerde gezichtsuitdrukkingen bij honden uit te lokken, heb ik verschillende trucjes. Ik begin met geluiden. Maar altijd voorzichtig. Ik wil de hond niet laten schrikken. Bij puppy’s kan gefluister genoeg zijn om een schattig scheef koppie uit te lokken.

De geharde senior dan moet je verrassen met meer geavanceerde trucs. Ik heb hier jachtfluiten, piepgeluiden, muziekinstrumenten en nog een hele reeks andere lawaaimakers.

Natuurlijk zijn de meeste honden te motiveren met lekkernijen. Maar ik ben hier voorzichtig mee. Als je een heerlijk schijfje worst tevoorschijn haalt, kan het zijn dat de lekker ontspannen Beagle zó op de schoot van de fotograaf ligt. Maar de meeste honden gaan braaf zitten voor een portret als ze er een beloning tegenover staat.

Je kunt ook speelgoed gebruiken. Ik vraag de eigenaar vooraf, hoe de hond reageert op een bal of speelgoed. Echte ballenjunkies kunnen er door die focus op de bal een beetje gek uitzien, wat geen voordeel is voor een elegant portret.

Je foto’s en worden gepubliceerd voor een diversiteit aan commerciële en redactionele doeleinden, je hebt een eigen boek, een kalender en je fotografeert in opdracht. Wat is je kernactiviteit of wat doe je het liefst?

Ik verdien mijn geld vooral door gebruikslicenties te verkopen. Dat gaat alleen rechtstreeks via mij persoonlijk. Ik verkoop niet via fotoagentschappen. Hierdoor zijn mijn foto’s exclusiever en weet ik altijd waar ze naartoe gaan. Dat is ook het leukste voor mij, omdat het foto’s zijn die ik op een eerder moment, uit liefde voor het vak, al met veel plezier heb gemaakt.

Daarnaast accepteer ik ook werk in opdracht, dat is heel leuk en het biedt me steeds nieuwe uitdagingen. En ik hou van uitdagingen. Dan word ik benaderd door een klant die foto’s wil laten maken voor zijn product. Ik selecteer ik er hondenmodellen voor, introduceer ze en vervolgens probeer ik met het gekozen model aan de wensen van de klant te voldoen. Privé-opdrachten accepteer ik zelden.

Als ik dat doe is dat meestal ook in verband met de uitbreiding van mijn beeldarchief. Mijn kalender is uitgegeven door Ackermann Kunstverlag, een zeer prestigieuze uitgeverij in Duitstand. Ik vind het een grote eer dat ik al jarenlang een kalender op de markt heb, en ook nog van deze uitgever!

Met welke apparatuur werk je het liefst?

Ik fotografeer met Fujifilm X-camera’s (hoofdcamera X-T3) waar graag mee werk vanwege het gebruiksgemak en de hanteerbaarheid. Wanneer ik foto’s maak van mijn eigen honden, heb ik bijna altijd prime lenzen, omdat ze lichtsterk zijn. Mijn favoriete vaste brandpuntsafstand voor groothoekopnamen is de Fujinon 16mm f/1.4. En voor portretten gebruik ik de Fujinon 90mm f/2 heel graag.

Opnames met veel beweging worden ook vaak met die laatste gemaakt. In de studio fotografeer ik bijna uitsluitend met de Fujinon 16-55mm f/2.8. Hoewel deze ook een relatief groot diafragma biedt, maakt het in de studio niet uit. Hier is het voor mij belangrijk dat ik vrij gemakkelijk en flexibel kan veranderen van groothoek tot lang telebereik. Voor grappige en rustieke opnamen gebruik ik meer een groothoekbrandpuntsafstand en voor elegantere portretten eerder iets in het lichtere telebereik.

Op welk hondenfotografie-project ben je het meest trots?

Naast de kalender? Het boek dat ik vorig jaar samen met mijn uitgeverij in Londen realiseerde. Maar als ik honden aan een nieuw huis kan helpen met de bemiddelingsfoto’s geeft me dat ook heel veel voldoening.

Ik zie vaak dezelfde honden terugkomen op de covers in je portfolio. Wat is je allerbeste fotohond?

In het verleden fotografeerde ik bijna altijd mijn eigen drie honden voor mijn fotoarchief. Daarom zijn ze veel vertegenwoordigd in coverpublicaties. Ondertussen bestaat mijn licentiearchief uit honderden dieren. Daarom zijn de coverpublicaties mettertijd uitgebreider en veelzijdiger geworden. Maar van mijn eigen drie honden is Scout zeker het beste model.

Ze heeft ongelofelijk veel geduld, is erg enthousiast en heeft goed zitvlees. Wat mij bijzonder trots maakt, is dat ze me vertrouwt met al mijn gekke foto ideeën en alles voor me doet. Eigenlijk is ze geen hond die anderen vertrouwt maar ik mag alles bij haar doen.

Heb je tot slot nog wat hondenfotografie tips voor onze lezers?

Hier komen mijn hondenfotografie tips. Natuurlijk zijn deze zogenaamde regels alleen van toepassing als je niets beters kunt bedenken. Geduld, rust en diervriendelijke fotografie staan voorop. Ken je camera en de werking ervan, zodat het dier zich niet hoeft te ergeren aan lange wachttijden.

• Fotografeer het dier indien mogelijk op ooghoogte of iets eronder.
• De ogen van het dier moeten scherp worden gescand en punten van licht bevatten.
• Let op een consistente achtergrond die niet concurreert met het onderwerp.
• De foto moet gericht zijn op de essentie.
• Probeer rechtstreeks oogcontact te maken.
• Laat meer ruimte in de richting van beweging of de beweging van het dier.
• Vermijd direct zonlicht van bovenaf.
• Bedenk welke eigenschappen het dier heeft en hoe u deze kunt laten zien op de foto’s.

En dan kun je nog eens nadenken over wat je kunt doen om het nóg interessanter te maken, of op welk moment je het tegenovergestelde kunt doen om tot een nog spannender resultaat te komen. Ik wens jullie heel veel plezier bij het uitproberen!

Dankjewel Elke! En succes aan alle hondenfotografie liefhebbers onder ons! Meer zien van Elke? Kijk op Elke’s website voor haar indrukkwekkende werk en inspiratie en volg haar op Instagram: @Wieselblitz! De basics van jouw camera leren om jouw viervoeter beter te fotograferen? Volg de starterscursus fotografie van Fotoclub.nl!