Halve Maan: Landscape shooting !

De Kempen wemelt van de schitterende natuurgebieden waar je naar hartenlust landschappen kunt fotograferen. Maar ja, die mooie plekjes heb je niet voor jezelf dus de kans dat je unieke foto’s schiet is dan ook klein. Maar wat maakt een bepaalde locatie (zoals het Voorste Goorven Oisterwijk) nou zo immens populair? Juist, toegankelijkheid! Je moet er je auto makkelijk kunnen parkeren en als het effe kan binnen tien meter je statief neer zetten en dan prijsschieten.

Halve Maan in Nieuwkerk

Herkenbaar toch, want dat willen we eigenlijk allemaal wel. Dan is het natuurgebied Halve Maan in Nieuwkerk niet jouw ding want dat is het tegenovergestelde. Je kunt er je auto helaas niet (dichtbij) parkeren, het is ’n stuk lopen en dan moet je ook nog ’s oppassen dat je er niet de plomp in gaat als je de betere foto’s wilt schieten. Marcel Wiegerinck kan erover meepraten want hij heeft er samen met mij al enkele shoots gedaan, zowel bij dageraad als zonsondergang.

Dat was niet alleen beregezellig maar tjonge wat een kanjers hebben we daar geschoten! Want op de een of andere manier is het altijd raak als Marcel mijn wing man is in dat ruige vennengebied. En met dat raak bedoel ik oogstrelende kleuren al dan niet in combinatie met dramatische wolkenformaties. Zelf fotografeer ik er al ruim vijf jaar en het heeft mij ook die tijd gekost om er wegwijs te worden en de beste invalshoeken te vinden, wat daar valt of staat alles mee hè.

Want de beroemde landschapsfotograaf Ansel Adams (1902-1984) zei eens: “A good photograph is knowing where to stand”. Je begrijpt het al, daarmee doelde hij op locatiescouting, de aangewezen manier om andere foto’s te maken dan de mainstream. En Halve Maan natuurgebied is nu juist een locatie waar dat mogelijk is: fenomenale landschapsfoto’s! Maar dat krijg je niet cadeau want voor het genre foto’s wat hier is afgebeeld zul je regelmatig terug moeten.

Ik stond om 04.00 uur naast m’n bed en rond 05.00 uur tot m’n knieën in het ven. Met een paar goede knielaarzen is dat geen probleem maar het blijft opletten! De modderige bodem van het ven zuigt je rubber laarzen vast dus bij elke stap moet je op je hoede zijn want onderuit gaan met camera en statief is geen optie! Enfin, drie kwartier lang dacht ik dat het niks zou worden totdat er spectaculaire wolken verschenen, gekleurd door de opkomende zon.

Dat was dus het moment suprême waar ik zo op had gehoopt. En dan moet je scherp blijven om dat zo’n wolkenformatie sneller beweegt dan je denkt. Hou ook in gedachten dat ik dan multi-exposure schiet, d.w.z. een belichtingstrapje van drie verschillende belichtingen die ik in de nabewerking met luminosity masks samenvoeg tot één file met een perfecte lichtbalans. Maar wat ‘n gelukzalig gevoel als je dan de gedroomde foto schiet. Da’s toch met geen geld te betalen!