In The Picture: Urban Explorer Bob Thissen

Elke maand zetten zetten we een fotograaf In The Picture. Dit zijn mensen zoals jij en ik die graag fotograferen. Wie zijn deze mensen? Wat voor foto’s maken ze? Deze keer staat Urban Explorer Bob Thissen In The Picture. Bob heeft zich helemaal gespecialiseerd in urbanfotografie en hij weet zich op bijzondere manieren te onderscheiden.

Wie is Bob Thissen? Vertel eens wat over jezelf

Ik ben geboren in 1985 te Hulsberg (Limburg) Mijn grootste passies zijn urban exploring en reizen.

Hoe en wanneer ben je begonnen met fotografie?

Sinds de komst van kleine digitale camera’s in mijn tienerjaren was ik was altijd diegene die foto’s maakte van alles en nog wat. In 2007 heb ik mijn eerste DSLR gekocht om mijn avonturen vast te leggen.

Door mijn opleiding film-animatie en urban exploring evolueerde langzaam mijn kennis in fotografie. Mijn eindwerk is bijvoorbeeld gemaakt in een stopmotion techniek. Dit zijn duizenden foto’s die snel achter elkaar worden afgespeeld zodat het op een video lijkt.

Je bent dus eigenlijk constant bezig met de aspecten van fotografie. In de eerste jaren waren al mijn composities schots en scheef en door de jaren heen ben ik steeds strakkere composities gaan maken om een plek zo goed mogelijk te documenteren.

Wat betekent fotografie voor jou?

Voor mijzelf betekent fotografie vooral het vastleggen van onvergetelijke momenten. Ik ben niet materialistisch en hecht de meeste waarde aan herinneringen. Foto’s helpen mij om deze herinneringen levendig te houden.

Je doet voornamelijk aan Urban Fotografie (en video), hoe ben je hiermee begonnen en hoe werkt dat precies?

Als klein kind was ik geobserdeerd door een verlaten klooster in de buurt. Ik tekende ook strips waarbij mijn stripfiguurtjes op avontuur gingen naar grotten, kastelen, etc. Als tiener bezocht ik verlaten gebouwen in de buurt. Deze stelde echter niet veel voor. Ik was opzoek naar een hobby die avontuurlijk, spannend en vol adrenaline zat.

In 2007 kwam ik achter de term ‘urban exploring’ en er ging een wereld voor mij open. Er stonden wereldwijd prachtige locaties leeg. Sindsdien is het een passie geworden voor mij. Met urban exploring ga je opzoek naar verlaten gebouwen en probeer je hier (zonder iets kapot te maken!) binnen te komen. Vervolgens maak je foto/video opnames.

Sinds 2017 film ik ook mijn avonturen om zo de kijker te laten zien wat voor avonturen je meemaakt om zo’n foto’s te maken. Er komt vaak heel wat bij kijken omdat je vooral illegaal bezig bent. Je moet bijvoorbeeld hekken beklimmen, bewaking te slim af zijn en camera’s en alarmen ontwijken.

Waarin vind je dat jouw werk zich van anderen onderscheid?

Qua fotografie en bewerking doe ik eigenlijk niets speciaals. Het zijn vooral de onderwerpen/onbekende locaties die mij onderscheiden van anderen. Ik voel mij ook niet echt een fotograaf maar meer als iemand die ‘beelden vastlegt’. Veel van de unieke foto’s houd ik ook offline zodat ze uniek blijven.

Wat voor locaties of onderwerpen binnen jouw genre spreken je het meest aan?

Ik zoek echte tijdscapsules, het genre maakt niet uit zolang het locaties zijn die al lang gesloten zijn en waar de tijd is blijven stilstaan. Verval is echt een must. Toen ik net begon bezocht ik ook veel recent gesloten locaties, maar zulke foto’s maak je ook als iedereen even weg is. Ik vind het steeds belangrijker worden om nieuwswaardige dingen te brengen.

Vergeten/verborgen historie, of een realistisch beeld van bijvoorbeeld de nasleep van de kernramp rondom Fukushima. Ik ben hier drie keer (vooral illegaal) geweest om zoveel mogelijk van deze zone te documenteren. Als iedereen zich aan de regels zou houden, zou niemand weten hoe het gebied er echt had uitgezien.

We kregen toestemming in één van de vele leegstaande gebouwen waar alles netjes stond, alle muizenkeutels verwijderd waren en het leek alsof er net gepoetst was. Dit geeft geen realistisch beeld. Het realistische beeld waren supermarkten die overhoop lagen door de aardbeving. Winkelkarretjes die in paniek overal in de winkel zijn blijven staan. Schooltassen die op de tafels zijn blijven liggen.

Echter is niet iedereen blij met het publiceren van verborgen historie. Recent ben ik bijvoorbeeld aangeklaagd en riskeer 5 jaar cel voor het documenteren van een geheime bunker die sinds begin van de jaren 90 leeg staat. ‘Het bezit van staatsgeheimen’ is mij ten laste gelegd.

Waar haal je inspiratie vandaan?

Inspiratie haal ik vooral uit het researchen van nieuwe locaties. Dagelijks ben ik opzoek naar nieuwe uitdagingen. De lat leg ik door de jaren heen steeds hoger voor mezelf. Het wordt steeds moeilijker om plekken te ontdekken waar al jaren niemand meer geweest is. Vaak zijn locaties al gesloopt voordat je er komt en wat mij vooral veel overkomt is dat je niet binnen kunt op een locatie omdat alles potdicht zit.

Dit kan een frustrerend proces zijn. Maar als ik dan eindelijk iets nieuws ontdek waar nog niemand geweest is en de moeite blijkt te zijn haal ik hier veel inspiratie uit voor toekomstige trips. Ik research vooral in landen naar verlaten plekken waar ik nog niet ben geweest. Voor mij is dit de ideale manier om de wereld te verkennen. Zo kom je met urban exploring in veel landen en gebieden waar zelden toeristen komen.

Bedenk je van tevoren wat je op de foto wilt hebben?

Ik ga meestal naar plekken waar ik niet weet wat ik zal tegen komen. Ik loop rond en laat mij inspireren op de locatie zelf. Ik zoek vooral verval en symmetrie in mijn foto’s. In één foto wil ik zoveel mogelijk laten zien van een indrukwekkende ruimte met een groothoek lens wat een ‘wow’ effect geeft. Detailfoto’s maak ik zelden.

Bewerk je je foto’s en wat doe je eraan?

Veel urban explorers maken HDR foto’s om een heel eigen sfeer te creëren . Zelf houd ik de foto’s liever zoveel mogelijk naturel zodat je de ‘ware aard’ van de locatie ziet. Wel trek ik alle lijnen recht en Photshop ik afleidende objecten, rommel of graffiti weg.

Wat of waar wil je absoluut nog eens een keer fotograferen?

Qua urban exploring kan ik niets verklappen omdat ik geen slapende honden wil wakker maken, maar één plek die ik echt zou willen zien en fotograferen is Antarctica. De laatste plek op aarde die nog ongeschonden is.

Welke fotograaf is jouw grote voorbeeld of wie bewonder je?

Ik bewonder fotograaf Paul Nicklen, hij maakt prachtig foto’s van wildlife. Een totaal andere tak van fotografie. Het is ontzettend lastig om op het juiste moment de perfecte foto te maken, laat staan onderwater. Tegelijk is hij bezig met de conservatie van wildlife en het bewustmaken van klimaatverandering en dragen de foto’s een boodschap mee. Net zoals urban exploring is het erg avontuurlijk om bijvoorbeeld tussen walvissen te zwemmen. Iets wat bij mij ook nog op de bucketlist staat.

Wat doe je met alle foto’s die je maakt?

Eigenlijk doe ik niets met 99% van de foto’s. Ze staan op externe schijven en staan te popelen om bewerkt te worden. Wel staat een klein deel in boeken die ik heb uitgebracht en publiceer ik ze online op mijn social mediakanalen met de naam ‘Exploring the Unbeaten Path’. Ook worden sommige foto sets gepubliceerd door derden zoals National Geographic, Discovery, Apple, CNN, etc.

Wat is je favoriete website over fotografie?

Om heel eerlijk te zijn ben ik zo druk met werk, reizen en exploren dat ik daar niet mee bezig ben, terwijl ik er wel tijd zou voor moeten maken aangezien ik altijd leergierig ben.

Wat is het belangrijkste wat je de afgelopen jaren geleerd hebt?

Dat je je dromen moet volgen hoe groot de obstakels ook zijn. Go for it! Het leven is te kort.

Wat zijn je toekomstplannen?

Door corona zijn al mijn plannen op on-hold gezet en probeer ik mij een weg te banen met wat mogelijk is. Reizen wordt bijna onmogelijk gemaakt door de vele en vaak veranderende regels. Ik hoop dat ik mij in de komende jaren nog vooral kan bezighouden met urban exploring. Het is iets dat mij blijft fascineren, het gaat niet vervelen.

Waar kunnen mensen je werk vinden?

Ik ben op Instagram, Youtube en Facebook te vinden onder de naam ‘Exploring the Unbeaten Path’ of op mijn website: www.bobthissen.com