Hoe fotografeer je het best een trekpaard?

Onlangs maakte ik een portretserie rondom dit trekpaard. In mijn gedachtegang moesten het intense close-ups worden.

In tegenstelling tot het portretteren van mensen, is een dier een behoorlijke uitdaging. Mensen kun je sturen, dieren doen hun eigen ding. Maar in plaats van een belemmering, kun je dit ook opvatten als een uitdaging! Ik ben een Gemertenaar. Gemert is een van oorsprong boerendorp in Noord-Brabant.

In het plaatselijke openlucht museum hangt nog altijd de sfeer van dit boerenleven. En naast het feit dat het trekpaard in die tijd nog een trouwe en onmisbare knecht was, zijn het prachtige dieren. Het trekpaard in deze serie is lief, geduldig en straalt vooral rust uit.

Dit staat in contrast tot zijn robuuste en indrukwekkende uiterlijk. Al deze kenmerken probeerde ik samen te vatten in deze serie van 5 foto’s.

De foto’s zijn bewust omgezet in zwart-wit. Deze vorm van fotografie wordt namelijk vaak gezien als de meest pure vorm, met veel ruimte voor karakter. Daarnaast gaat in een zwartwit foto alle aandacht naar structuur en lichtinval. Ideaal dus voor het portretteren van een trekpaard.    
 

Oogcontact

Omdat (trek)paarden hun eigen gang gaan, is geduld van groot belang. De foto’s die ik voor ogen had, kostten daarom wat geduld want hij was nog aan het grazen.

Ik kon wachten of alvast een eerste portret fotograferen. Liggend op de grond, hadden we al snel oogcontact. Fotograferen op ooghoogte van belang is bij een goed close-up portret.        

Contact maken

Net als bij een menselijk model, moet je bij een paard ook wederzijds vertrouwen opbouwen. Misschien  is dat bij een dier zelfs nog wel van
groter belang, aangezien ze onvoorspelbaar gedrag kunnen vertonen.

Ik stak mijn hand uit zodat het paard aan me kon ruiken en wennen en aaide hem zachtjes over zijn neus. Hij merkte dat het goed was en keek me aan. Het oog is scherp en er is genoeg in beeld om er een paard in te herkennen.   

Lijnen en structuren

Zoals ik in de inleiding liet weten, is een trekpaard een dier met robuuste vormen. Ik bleef scherpstellen want ieder moment is uniek. Waaronder deze twee foto’s. Ondanks de overeenkomsten van de diagonale lijnen, hebben beide eigenschappen.

De liggende foto vormt een combinatie van ronde vormen en rechte lijnen. De staande foto bevat daarentegen vooral robuuste structuren en een flinke dosis emotie. Nederigheid.  

Interactie

Aan het eind van deze serie had ik de volledige aandacht van dit lieve paard. Ik aaide hem nogmaals en liep terug naar mijn auto. Het paard liep mee en spelenderwijs werd het lopen, rennen.

Zijn indrukwekkende lijf galoppeerde. Deze snelheid ving ik in deze laatste foto. De snelheid is terug te zien in de manen, de focus wordt weergegeven in zijn ogen.  Het paard ging weer grazen, ik rende enthousiast door naar de parkeerplaats.